Dag 46, De M7 naar Moskou

Dag 46, De M7 naar Moskou

Vanmorgen zaten we bij de tent te ontbijten toen er een oud omaatje kwam aanlopen. Zij was uiterst vrolijk en had hele verhalen, maar omdat zij geen gebit in had was het wat moeilijk te verstaan. Al snel kwam er een jongere vrouw achter haar aan die zich ook aan ons voorstelde. Ons bezoek bleek de moeder en de dochter van de mensen waar wij op het erf stonden. Zij woonden een paar honderd meter verderop in een soortgelijke woning. Oma ging niet weg zonder pannenlap en de kleindochter was ook erg blij met dit "Present" uit Holland. Wij hebben een ochtend wandeling gemaakt om de omgeving wat te verkennen. Wij begrepen gisteravond van een man uit Novogorod, die hier zijn Datsja heeft, dat hier een mooi viswater is, met grote vissen. Dat wilde Johan wel even zien. het viswater hebben we niet gevonden, maar we hebben ons wel verbaasd over de prachtige zeer oude houten huizen in deze streek die met heel veel aandacht voor details hier mooi staan te wezen. de bewoners waren uiterst vriendelijk, nieuwsgierig, of wuifden gedag. Toen we de tent aan het afbouwen waren kwam de gastheer aanlopen met een zak met augurken en toen we afscheid namen kregen we van de gastvrouw een handvol knoflookbollen. We konden ook nog wel uien, tomaten, paprika's krijgen, maar wij vonden het zo al te gek. Vriendelijk nagewuifd gingen we op weg naar Moskou. De weg was redelijk goed. Grotendeels vierbaans. Wel moesten we de hele weg geconcentreerd rijden omdat op de meest onverwachte momenten een hoge ril in de weg of een groot gat in het wegdek voor de auto kon verschijnen. Het is gelukkig weer allemaal goed gegaan. Met de mooie uitzichten is het wel een beetje gedaan. Heel lange stukken reden we in de berkenbossen, en als er geen berkenbossen waren was er wel een stad (Novogorod, Wladimir) een dorp , een industrie of andere bedrijvigheid. Naarmate we dichter bij Moskou komen wordt het verkeer ook steeds drukker. Onderweg zagen we een soort winkelcentrum met een grote M op het dak. Hier maar even een stop gemaakt en gebruik gemaakt van de WiFi van oom Mac. Ook hier weer een keurig schoon zittoilet. Dat was overigens bij ons laatste logeeradres prima voor elkaar. Een keurig getimmerd toiletgebouwtje met een echte WC bril met deksel. Een soort troon. Ontzettend schoon, met toiletrolhouder en een aerobus aan de wand. Een genot om te bezoeken. Heel bijzonder was de diepte onder de toiletbril. Geen onderwerp om in details te treden, maar je kon tot drie tellen voor de productie de bodem bereikte.
Ca. 100 km voor Moskou besluiten we de M7 te verlaten en een leuke overnachtingsplek te zoeken. Om nou 's avondspits om zeven uur / half acht vermoeid van een lange rit een grote stad in te rijden, op zoek naar een overnachtingsplek leek ons geen goed idee. De eerste leuke plek die we vonden was bij een viswater. Er waren ook een paar kerels waar we een praatje mee maakten. Zij vonden dat we rondom dit viswater prima konden kamperen, maar wij dorsten het niet aan nu wij, zo dicht bij een grote stad, gesignaleerd waren op deze plek.
De tweede poging bracht ons meer geluk. We moesten er wel een paar km voor rijden, maar we reden een zandpad in dat ons een bos invoerde. Het ging heuvel op. Toen wij boven op de heuvel het bos uit reden bleken we op een pad te rijden waarlangs wel een stuk of tien Datsja's staan. De huisjes waren verlaten, maar bij een van de huisjes was een man een nieuw huisje aan het timmeren. We vroegen hem of wij misschien ons tentje op mochten zetten op een vlak stuk gras op zijn terrein. Hoofdschuddend van onbegrip zei hij dat wij onze gang konden gaan. Even later kwam zijn vriend ook nog even kijken en met twee sleutelhangers met Hollandse klompjes maakten wij weer twee nieuwe vrienden. Toen de timmerman ons alleen liet was hij wel zo aardig om ons te waarschuwen. Onze tent hebben wij opgezet op een vlak stukje tegen een verwilderd terrein, waar de biotopen en of de habitat wel een meter hoog staat. Hij adviseerde ons om geen stap te zetten in dit verwilderde stuk grond, want hier zitten slangen die bijten als ze schrikken.
Wij dachten dat hij ons beet wilde nemen, maar hij was echt serieus.
Vanaf dat moment is elke stap weloverwogen gezet. En de bodem van de binnentent extra gecontroleerd.
Het wordt een spannende nacht. Morgen .....Moskou.