Dag 47 - 1 de eerste ervaringen in Moskou

Dag 47-1, De eerste ervaringen in Moskou,

Een mens lijdt het meest van de zaken die hij vreest. Geen slang gezien of gehoord. Ook niet bij het 's nachts toiletteren in de vrije natuur, met onze laarzen aan. Moskou was nog 90 km. Dit kostte wel twee uur. Onderweg: grijze luchten, veel verkeer, veel hoge flats in aanbouw. (dat begon al 50 km voor Moskou). Ook hier veel werk aan de weg, dat zorgde voor lange files.
Rijdend in de file in Moskou, zagen we een reclamebord van Opel met een pijl naar de eerstvolgende afslag. Dat was een mooie aanleiding om de file te verlaten. Zullen we daar even gaan vragen of ze er misschien een nieuwe spiegel op kunnen zetten? We kunnen dan gelijk even vragen hoe we het beste op het Rode Plein kunnen komen. Dit bleek een gouden greep. We vonden, nadat we werden aangehouden, omdat we volgens een overdreven nieuwsgierige politieman door rood licht gereden zouden zijn, de Opel garage.
Het was een gewone Opel showroom met reparatiewerkplaats, maar de zaak stond, naast auto's, ook vol bureaus waaraan keurig geklede mensen verscholen achter een monitor zaten, die met nieuwsgierige blikken die twee merkwaardige figuren die binnen liepen observeerden. Wij liepen naar een willekeurig slachtoffer die, toen hij hoorde dat het om buitenlanders ging, snel een man verderop aanwees die een beetje Engels kon. Met veel moeite wisten wij de man te duiden dat onze buitenspiegel van de Corsa er af gereden was. Hij keek heel moeilijk. helemaal toen wij hem vertelden dat de Corsa 15 jaar oud was. Toch nam hij ons mee naar een aangrenzende ruimte waar ook weer een batterij mensen achter monitoren verscholen zat. De lichaamstaal van de chef (?) van de afdeling sprak boekdelen. Daar zouden we niet ver mee komen. Dat dacht ook onze gids. Hij vroeg ons even te wachten en kwam vijf minuten later terug met een andere chef die goed engels bleek te spreken. Wij vertelden ons verhaal, inclusief ons reisschema. Hij keek heel blij toen hij hoorde dat wij uit Amsterdam kwamen. hij was daar vijf keer geweest en vond het geweldig. Nu veerde ook onze gids helemaal op, want hij was al vier keer in Amsterdam geweest, en dat was "zijn stad". Vanaf dat moment veranderde er van alles. Er werden wat instructies uitgedeeld en van negatief afwijzend stonden de gezichten ineens op hoopvol en kansrijk. Diverse mensen gingen met de PC op zoek naar een nieuwe spiegel voor een 15 jaar oude Corsa. Ondertussen werd voor ons uitgetekend hoe we het beste naar Poetin konden rijden die op ons zat te wachten in het Kremlin. Het werd echt gezellig. Koffie erbij, en ja hoor we hadden weer geluk. Om de hoek was een van de mooiste Metrostations van Moskou, die ons na drie haltes (wel 15 minuten) bij Poetin kon afzetten. Toen gebeurde het onmogelijke. De eerst zo negatieve chef van de reparatie afdeling had een adres gevonden waar een nieuwe spiegel kon worden opgehaald. Het was dicht in de buurt en kostte 350 Roebel (8,75 €). Zij waren trots dat zij ons hadden kunnen helpen. Ook ging ons reisverhaal (22000 km met een ongeprepareerde Corsa van 15 jaar oud, van Amsterdam door Kazachstan naar het Baikal meer en nu in Moskou) de hele zaak door. Om tijd te winnen vertelden wij hun over ons Blog op internet waar elke dag onze reis in wordt beschreven. Die werd onmiddellijk opgezocht en deze uiterst vriendelijke Russen zitten nu Nederlands te leren.
We namen afscheid met het overhandigen van een paar oer Hollandse sleutelhangers en maakten opnieuw nieuwe vrienden. De zaak met de spiegel was gauw gevonden. We gaven ons briefje waar het serienummer van de spiegel opstond aan een hork van een man achter de balie. Hij zei geen woord, tikte het nummer in op zijn toetsenbord en verdween. Kwam terug met een doos en schreef op een briefje 350 Roebel. Wij betaalden en zonder een woord met de man gewisseld te hebben verlieten we deze toch wel bijzondere automaterialen handel die gevestigd bleek te zijn in het souterrain van een aftands flatgebouw met woningen. Naast dit flatgebouw was een autowerkplaats gevestigd. Voorde werkplaats stond het personeel (rond twaalf uur) een biertje te doen. Zij wilden ons niet helpen. Er waren nog vijf auto's voor ons. Na enig aandringen met grappen en grollen over Ajax en onze Safari naar het Baikal meer, was een van hen bereid om even naar de spiegel te kijken. Een kwartier later reden we weg met een nieuwe spiegel op de auto gemonteerd en 12,50 € en een oer Hollandse sleutelhanger armer. En weer een Russische vriend rijker.
Onze dag kon niet meer stuk.
Wij via oom Mac (met WiFi) naar het mooie Metrostation. Vijf minuten verderop. Op naar het Kremlin, waar op ons gewacht werd.