Dag 43, van Ufa naar Kazan

Dag 43, via Ufa naar Kazan

Gisteren zagen we een bord "Mockba 1531 km" het zei ons niets. Inmiddels weten we beter: Mockba staat voor Moskou. Nu we dit weten lijkt Moskou ineens heel dicht bij. We zijn al zes weken onderweg en hebben nog twee weken te gaan. Wat gaat de tijd snel.
Na afscheid genomen te hebben van onze kudde koeien, inmiddels aangevuld met een tiental paarden, terug naar de M5, richting Ufa.
Ufa was een verrassend mooie stad. Gebouwd op heuvels rond een dal. Brede avenues en mooie flatgebouwen. Het straatbeeld is luxe vergeleken met wat we de afgelopen weken hebben gezien. Ook de mensen lijken meer westers. Meer levenslustig, een hoger bewegingstempo en over het algemeen beter verzorgd en gekleed. Ook hier is het OV uit het jaar 0, maar het schijnt de mensen niet te deren. Er wordt hier ontzettend veel nieuw gebouwd. Ook (rond)wegen, waaraan alle grote merken zich vestigen: Metro, Ikea, alle Japanse en Europese automerken, Sony, Samsung etc. Het ziet er allemaal zeer modern en verzorgd uit. We zagen in deze immense stad een grote M en zochten MacD op want daar zullen ze toch wel WiFi hebben. Piet wilde een condoleance bericht sturen naar Ad en Nely voor het overlijden van een broer van Nely. Bij M moet je wezen voor Free WiFi. Dit lukte en zo hadden we ook de tijd om de reacties op onze producties even rustig door te nemen. Er zijn nog steeds trouwe volgers. Die willen wij graag bedanken voor het meeleven. Ook hebben we wat foto's toegevoegd bij onze laatste verslagen. Het toevoegen van foto's is niet moeilijk, maar wel lastig als je er niet lekker rustig voor kunt gaan zitten, aan een toonbank staat of onderweg in een wegrestaurant zit. Ik verwacht dat WiFi de komende twee weken makkelijker te vinden zal zijn. Dan zullen we nog wat meer foto's toevoegen. Na Ufa de M7 opgezocht, richting Kazan. Wij rijden nu het land van de Tartaren in. Nieuw is hier dat de plaatsnamen in Drie talen staan aangegeven. Tartaars, Russisch en in Latijns schrift. Wij vinden dit wat overdreven, want wij hebben het de afgelopen weken toch ook gered met alleen (onbegrijpelijk) Russisch. De weg is prima. Mooi afwisselend-glooiend landschap, met zonnebloemen, graan, maïs, en bossen. Enorme oppervlaktes. Overal wordt er met grote machines in het land gewerkt. Ook zien we veel jaknikkers en gasstations in het landschap. Wij hebben dan ook meteen een verklaring voor de enorme investeringen die in de stad Ufa plaatsvinden? Dit is een zeer rijke streek. We merken dat de verstedelijking toeneemt. We zien steeds meer bedrijvigheid langs de weg. Merkwaardig blijft het aanbod langs de weg. Het zijn steeds clusters van mensen die op een paar meter afstand van elkaar allemaal hetzelfde aanbieden. Tientallen verkopers met veldaardbeien. Een paar kilometer niets, tientallen verkopers met meloenen, een paar kilometers niets, tientallen verkopers met destilleerketels voor thuisstokers, en dat gaat maar door, honing, tuinkabouters, schilderijen op hout, autobanden, speciaal streekgebonden brood, allerlei soorten fruit, huisvlijt, streek gebonden hoofddeksels, auto elektronica, bosjes berkenblad waarmee je je lekker kunt laten slaan, als massage in de sauna, DVD's en MP3 etcetera. De mensen zitten langs de snelweg bij hun spulletje te wachten tot er iemand wil stoppen. Wij hebben medelijden met veel van deze mensen. Elke dag wachten op misschien een of twee klanten.
Na Ufa passeren we nog een grote stad (ca. 225 km voor Kazan). De naam ben ik even kwijt. Een oerlelijke stad, met twee grote electriciteitscentrales en veel zware industrie. Heel veel lelijke hoogbouw. Wij zijn om de stad heen gereden en toen we weer in een mooi landschap reden zijn er gaan zoeken naar een plaats om te overnachten. We namen een willekeurige zijweg. Dit keer geen geluk. Wel zijn wij diep doorgedrongen in het agrarische leven van deze streek. Achter de façade van redelijk verzorgde huisjes bij de snelweg reden we al gauw op een onverharde weg langs huisjes de niet veel beter waren dan wat we in Siberië hadden gezien. Wel waren de mensen hier vriendelijker. We mochten foto's nemen en toen we, omdat er geen eind leek te komen aan dit lint van troosteloosheid, onverrichterzake terug reden naar de snelweg, werd er zelfs diverse keren gewuifd. Wij zijn met onze overnachtingsplekken erg verwend. Vandaag dreigde het niet te lukte om een geschikte plek te vinden. Of het was te dicht bij de bebouwing, of het was te veel zichtbaar vanaf de weg, of het talud was te schuin, of het was te nat, kortom pas initiatief nummer zes gaf resultaat. Een pracht plek aan een graanveld in een mooie omgeving.
Een minpunt: De muggen. Ook niet Siberische muggen zijn oervervelend en ook hier werkt de Date niet.
Een leuke bijkomstigheid is dat we vandaag twee tijdszones zijn gepasseerd. We mogen onze horloges twee uur terug zetten. Deze dag duurt dus twee uur langer. We leven nu op Moskou tijd. Nog maar Twee uur vroeger dan de Nederlandse tijd.
Morgen naar Kazan. De hoofdstad van de Tartaren. Volgens de boeken een mooie stad met een prachtig historisch centrum. We gaan cultuur beleven en(hopen) echte Tartaren te ontmoeten.