Dag 39, Gekuksvogels

Dag 39, Geluksvogels.

Om een uur of zes werden we wakker van het getik op de tent. Het regende, en behoorlijk. Nou, we blijven liggen tot de tent droog is, was het advies van Johan. Om 8.00 uur was het droog. Wel nog een grijze lucht, maar in de verte leek het op te klaren. Geen muggen. We hebben op deze plek de Date niet nodig gehad. Het vuurtje met veel rook van nat gras helpt daar ook bij.
Lekker rustig ontbeten, genoten van de stilte en de vogels, het zonnetje brak door en om 10.00 uur was de tent droog.
Wij rijden vandaag een B weg, de IP 401 van Omck naar Isim. (NWNM in het Russisch). De M 51 naar het westen loopt een stuk door Kazachstan. Dat betekent 2 grensovergangen en 2 x Visa problemen. Via de IP 401 rijden we wel ca. 200 km om, maar we voorkomen een hoop gedoe. De IP 401 (geel op de kaart) blijkt een best redelijke weg. Ook hier wordt over de hele lengte ( zo'n 600 km) met veel mensen en materieel gewerkt om de staat van deze weg te verbeteren. Rond het middaguur een stop gemaakt en pannenkoeken gebakken met bloem, eieren en een soort karnemelk (wij dachten melk gekocht te hebben). Het smaakte uitstekend. Wij zagen tussen de berken door dat we in de buurt van een boerengehucht stonden. Hier zijn we naar toegelopen om wat foto's te maken. Ook hier werd hard gewerkt aan de houtvoorraad voor de winter. Kleine houten huisjes, met veel golfplaten, schots en scheef,. Geen water (wel een put midden in het dorp), gas en riolering. Wel heeft bijna elk huis een grote schotel in de tuin staan en als je al iemand ziet dan is hij of zij aan het bellen met de GSM. (of doet net als of). Elk huis heeft een afgescheiden tuin, gemaakt van de meest exotische bij elkaar geraapte materialen. Sommigen weten hier best iets leuks van te maken. Achter en voor het hek meestal een chaos, de straten zijn zandpaden vol plassen kuilen en bulten. Van dit pad naar het huis ( toch zeker 10 -20 meter, geen enkele poging om hier iets knaps van te maken. Uit de Sovjet tijd staan er nog een paar half gesloopte karkassen van stenen gebouwen. Wij denken: een gemeenschaps(partij)huis, een school en karkassen van betonnen stallen. Het is nu mooi weer. En wij vragen ons nu al af hoe het mogelijk is dat mensen hier gelukkig kunnen zijn, nu ze via de schotel dagelijks geconfronteerd worden met de meest exotische luxe. We bezoeken ook nog even het dorpsmagazin. Een kruidenier / winkel van sinkel waar alles te koop is. De in de winkel aanwezige dames voelen zich niet op hun gemak met onze aanwezigheid. De eigenaresse vraagt aan de laatste klant die voor ons was of zij even wil wachten tot wij weg waren (afgerekend hadden). Het afrekenen ging overigens ook heel apart. Haar aankijkend met vragende ogen van wat kost dat nou, wees zij op een groot telraam op de toonbank. Nog snapten wij het niet en vroegen haar om het verschuldigde bedrag even op te schrijven. Dat deed ze en toen zagen wij ook hoe dom wij waren, want het telraam wees 176 .23 aan. Het bedrag dat zij opschreef.
Onderweg stelden wij vast dat vier van de vijf trucs die in Rusland rond rijden hier met hun tweede of derde leven bezig zijn. De namen en de reclame uitingen van de eerste eigenaar worden niet weggehaald omdat dit geld kost en het doek op de plaatsen waar de teksten zijn weggehaald gaat lekken. Zo zie je regelmatig Frans Maas voorbijkomen, of vandaag nog Bosland, de Wandelaere, EuroTrans, NWR-Italien Expresse etc. Het zijn echt Russische wagens, met Russische chauffeurs die als kunstenaars enorme afstanden overbruggen over soms dramatisch slechte wegen.
Ook op de route die wij vandaag rijden, heel veel vrachtverkeer. Ook zij mijden de kortste route via Kazachstan. Het is duidelijk dat er de Russen veel aan gelegen is snel een goed alternatief te hebben zodat het vrachtverkeer bij de grenspassages niet meer afhankelijk is van de luimen van de Kazachstaanse overheid.
Wij hebben de laatste twee dagen ca. 1200 km afgelegd van Oost naar West.
Wij hebben twee steden gezien. Zo'n honderd km voor en na de stad is het land in cultuur gebracht en zien we wat economische activiteit. Daarbuiten Toendra, Poesta, Moerasland, Wueste, met veel berkenbossages in het over het algemeen vlakke landschap. Toch blijft het fascineren.
Aan het eind van de middag haalden wij een bui in. De straten, maar net zo erg het landschap was erg nat. Wij haalden de bui niet echt in. Toen wij dachten dat
Dit toch gelukt was zochten wij een plaats om te overnachten. Wij vonden weer een schitterende lokatie. Hier waren echter de muggen de baas en de bodem was Zompig nat. Wij namen een wijs besluit en zochten en vonden een binnen het budget passende slaapgelegenheid. Helaas geen WiFi, maar wel een zeer grote kamer met vier bedden en een zittoilet en een badkamer op de gang.
Keurig schoon en vriendelijke mensen.
Om de gunsten van Donja (de kokkin) te beïnvloeden zijn we weer een pannenlap armer. Wel heeft Johan weer iemand gelukkig gemaakt.