Dag 34, Nat wakker geworden

Dag 34, Nat wakker geworden

Wild kamperen in de natuur is het mooiste wat er is, maar dan moet het wel mooi weer zijn. Het kan echter verkeren. Tot gisteren hebben we steeds geluk gehad met het weer. Vannacht ging het echter weer mis. We zijn opgestaan met een zeiknatte tent en een donkergrijze lucht. Johan zei, met zijn ervaring:"We doen het rustig aan, we wachten tot de tent droog is voor we gaan rijden". Hij had het nog niet gezegd en, als op commando, de lucht trok open en een kwartier later scheen de zon. Alles op ons gemak gedaan en om 11 uur konden we gaan rijden, met alles droog in de auto.
We wisten wat ons te wachten stond. Op de vandaag te rijden route is de weg over zeker 50 km zodanig slecht dat je hier gemiddeld niet boven de 20 km uit komt. Dikke stofwolken worden opgeworpen door tegenliggers en de auto's die voor je rijden. Verder was de weg goed te doen. We rijden hier (over 1800 km) dezelfde route als op de heenweg. Er is geen andere weg west / oost. Wat ons beiden opvalt is dat we nu heel andere panorama's zien dan op de heenweg. Geweldig mooie, uitgestrekte landschappen. Nu met een andere lichtval en een andere horizon. Het verveelt geen moment. We zien veel oerbossen die nog nooit een zaag gezien hebben. Wat we niet zien is wild. Zelfs geen konijn, of hert, of fazant. Eigenlijk logisch, want om hier te overleven moet je 8 maanden per jaar twintig of meer graden vorst kunnen verdragen. Bij alle woongemeenschappen wordt de houtvoorraad aangevuld voor de komende winter. Grote bergen afvalhout worden gezaagd en gekloofd. Het lijkt voor veel mensen de belangrijkste bezigheid. De Russen die we onderweg tegenkomen zijn over het algemeen stug en weinig spraakzaam. De mensen lijken in zichzelf gekeerd. Ook bij de Russen onderling lijkt de communicatie via een grauw en een snauw te verlopen. Ook in de wegrestaurants zitten de truckers individueel aan een tafeltje en zeggen niets tegen elkaar. Als je contact zoekt dan krijg je wel een reactie. Vandaag stonden we te wachten voor de TSE spoorlijn. Johan was met zijn camera uitgestapt om wat foto's te maken. Hij stelde zich voor aan een vrachtwagen chauffeur. Hij stak zijn hand uit en zei: "Johan". De beste man was te verbouwereerd om nog wat terug te zeggen. De man reed in een Daf. Johan wist duidelijk te maken dat en de Daf en hijzelf uit Holland kwamen. De chauffeur knikte heftig ja toen Johan hem vertelde dat de Daf trucs de beste stoelen hebben van alle trucs op de wereld. Hij ging met zijn borst vooruit voor de truc staan toen Johan hem met zijn truc wilde fotograferen. We reden vandaag bijna 500 km. Sloegen een zandpad in en vonden de mooiste plek van Siberië. De muggen waren erg gastvrij en gratis. Ook merkten we dat we in het verlengde van de startbaan van een militair vliegveld waren gaan staan. Elk kwartier worden we verwend met het geluid van een opstijgende Mig. Volgens Johan houden ze ons al de hele reis in de gaten.