Ode aan de Corsa

Dag 31, Ode aan de Corsa,

Toen we plannen maakten om deze droomreis te gaan maken: Amsterdam - Irkoetsk via Turkije, Georgie en Kazakhstan en terug via Rusland, Ukraine, Polen en Duitsland, opperde Piet: zullen we met de 15 jaar oude Corsa van Rita gaan. Ik gaf maar geen antwoord want je gaat toch niet de auto van je vrouw verkwanselen? Want Rita en haar Corsa zijn al meer dan 15 jaar een twee-eenheid, en daar wil ik niet tussen komen. Stel je voor dat dat zou gebeuren, dan verwacht ik een probleem. Bij mij thuis herhaalde Piet zijn voorstel om met de Corsa te gaan, dat zie ik helemaal zitten zei hij. " En wat zegt Rita daar dan van?" Zei ik. Ik dacht, ze is haar auto misschien graag kwijt, of misschien wel Piet. Niets is minder waar. Rita deed afstand van haar kroonjuweel, de Corsa. Hoe heb je het ooit op je viool horen spelen. Ze deed of het een oude fiets was.
Na veel ditjes en datjes vertrokken we richting Irkoetsk. Nou, de Corsa had er zin in. Je hoefde maar naar het gaspedaal te kijken en hij sprinte weg. In Turkije was een accident. Piet maakte een stuurfout en reed met een geweldige klap tegen de hoge stoeprand van de middenberm. Van de Linkerband en velg was weinig meer over. Mijn eerste reactie was:"gelukkig we leven nog" en mijn tweede reactie was:"de Corsa naar een schroothoop". Maar een mens hoopt altijd. En een reservewiel hebben we niet voor niets meegenomen. Zelfs een tweede voor eventuele calamiteiten. De auto opgekrikt, het wiel er af, terwijl er al een Turk op het schroot stond te wachten. Wij het reservewiel er op gezet en nu maar hopen. Ik pakte het wiel vast en schudde er goed aan. Ik voelde geen speling, zoals ze in auto termen zeggen.
We reden er langzaam mee weg. De Corsa gaf geen krimp, en het ongelooflijke: Er bleek verder helemaal niets aan de hand. Elke tank zou in Kazakhstan de oorlog verloren hebben, maar de Corsa deed het geweldig. Hij hobbelde gat in gat uit, bobbels en hobbels nemend alsof het de normaalste zaak van de wereld was. En dat zo'n kleine 5000 km. Ik zei: "Piet, als jij mee zou maken wat de Corsa meemaakt dan zou je de WAO niet eens halen. Want wat de Corsa meemaakt is een grote overwinning voor de Corsa. Rita, de Corsa is met ons in Irkoetsk aangekomen en we beloven je de Corsa gaat mee naar huis. Als je hem niet meer wilt dan verdient deze auto een plaats in de eregalerij van het Opel museum. Toen je jouw 15 jaar oude Corsa met ons meegaf voor een reis van 22.000 km, vaak op wegen die geen wegen zijn, moet je geweten hebben dat deze auto onverwoestbaar is.
Ik ben je zeer erkentelijk.
Johan