Dag 27 en 28 van Barnau via Novosibirsk naar Kakh

Dag 27 en 28, van Barnau via Novosibirsk naar Kakh

Dag 28 eindigt in een prima weitje buiten de plaats Kakh. De afgelopen twee dagen zijn we goed opgeschoten. De wegen zijn over het algemeen prima te doen. Het is wel allemaal tweebaans met bergop veel inhaalstroken. Dat is maar goed ook want er is ontzettend veel vrachtverkeer. Ook blijven gaten en bulten verrassen, maar wel veel minder als de afgelopen week. De Russen rijden net als in Kazachstan met ware doodsverachting. Wat een piloten. Bumperkleven, toeteren, knipperen met de lichten, links en rechts inhalen, snijden, en met grote gebaren hun onvrede over ons rijgedrag tonend. Opvallend is dat dit gedrag in de buurt van de steden het hevigst is. Het gekke is dat ze op de stopplaatsen alle tijd hebben voor een praatje en erg nieuwsgierig zijn naar waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. Vrijdag was de eerste grote plaats die wij passeerden Novosibirsk de hoofdstad van Siberië. Een stad van 1,5 mln mensen. En evenzoveel auto's. Novosibirsk zal best iets moois te bieden hebben, maar dat hebben wij deze dag niet ontdekt. Wij zagen een grauwe stad, met zware industrie binnen de bebouwde kom. Veel verlaten industriecomplexen die weg staan te rotten. de stad stinkt naar industrie en autogassen. De M53, de snelweg die wij rijden, lijkt dwars door de stad te gaan. diverse keren denken wij dat we verkeerd gereden zijn. Wat een chaos. Het duurde meer dan anderhalf uur om de stad achter ons te laten. Misschien dat we er op de terugweg wat meer tijd voor uittrekken om de oude stad te bekijken. De stad ligt aan een brede rivier van wel een km breed en volgens het boekje is er een mooie boulevard. Voor nu kozen wij ervoor om door te gaan en kilometers te maken richting Irkoetsk. De volgende stad was Kemerovo. Hier dezelfde ervaring als in Novosibirsk. Chaos in de stad. De wegen tussen de steden zijn goed of er wordt over honderden kilometers met veel mensen en materieel gewerkt aan het vernieuwen van de wegen en of het wegdek. Dat is ook keihard nodig. We kunnen lekker opschieten. In Kemerovo wordt erg veel nieuw gebouwd. Veel nieuwe wijken met hoogbouwflats. Mooier als de bestaande, maar wij zijn blij dat deze flats niet in Nederland gebouwd worden.
Ook hier ging de M53 dwars door de stad, in grootte vergelijkbaar met Amsterdam. Ook hier gaan wonen en zware industrie kennelijk hand in hand.
Het was de hele dag mooi weer geweest. zo'n 30 gr veel zon en mooie luchten, maar tegen de avond werd de lucht zwart en begon het te regenen. Reden om een hotelletje te zoeken. Die vonden we langs de weg. Twee kamers, een tweepersoonsbed en een slaapbank. een badkamer met zittoilet. alles keurig schoon. Dit hotel met 5 kamers werd bestierd door een echte Russin, ca. 55, met zo'n jasschort met bloemetjes. zij zat bij de ingang achter een luikje in een hokje van 1x1 meter en deed geen stap voordat de prijs van de kamer was betaald. (900 roebel, dus binnen het budget). zij begeleidde ons naar de kamer. die mochten we alleen in met de schoenen uit. Alles was schoon. Ook het toilet en de douche. de techniek behoefde een toelichting. kraantje open, dan doortrekken en kraantje weer dicht. Ook de douche vroeg om een instructie, maar het was een krachtige straal en hij was heet. Van Kemerovo reden we via Marinsk en Acinsk naar Krasnojarsk. En van Krasnojarsk naar Kack. Nog zo'n 850 km. te gaan naar Irrkoetsk. Wat we schrijven over voorgaande steden geldt ook voor Krasnojarsk . Wat een stinkstad. Veel hoge pijpen waar dikke walm uitkomt. We herkennen een kolencentrale en een hoogoven. Die staat volgens ons boven op een ertsmijn. Waanzinnig veel verkeer, erg Aziatisch straatbeeld, vooral buiten het centrum. (Veel straathandel, erg rommelig) Ook hier wonen zeker een mln mensen. Zeker 50% van de bebouwing is nieuwbouw. Hoogbouw met moderne architectuur en het barst van de projecten in aanbouw, waar in tegenstelling tot Georgie nog hard aan wordt gewerkt (ook op zaterdag). Het wordt saai, maar wij zijn in de stad de M53 kwijtgeraakt. Ook na diverse pogingen de weg richting Irrkoetsk te vragen worden we van het kastje naar de muur gestuurd. Kennelijk is iets willekeurigs zeggen, met veel overtuiging, fatsoenlijker dan erkennen dat je het niet weet. Wij staan voor de tigste maal bij een stoplicht en vragen onze buurman die op rechtsaf staat of wij rechtdoor goed gaan richting Irrkoetsk. Nee hoor helemaal fout. We moeten linksaf en helemaal terug. Het licht springt op groen en hij verlaat zijn baan, zwaait helemaal naar links, blokkeert 2 rijstroken en gebaart dat wij hem maar moeten volgen. Dat doen we, driekwartier, tot hij zijn auto aan de kant zet bij een bord M53 Irrkoetsk. Het kan nu niet meer missen. Hij stapt breedlachend uit, we wilden hem wel zoenen, maar kozen toch voor de Hollandse klompjes. hij was er blij mee. Ook kregen wij nog een tien Roebel biljet van hem. Hierop staat een afbeelding van een oude brug van de stad Krasnojarsk waar hij erg trots op is. Wij namen afscheid van deze man en vroegen ons af of wij een Nederlander kennen die een wildvreemde driekwartier voorrijdt, dwars door een chaotische stad, om hen de weg te wijzen. Wij concludeerden dat de bewegwijzering bij ons beter op orde is dus hoeven wij dat ook niet te doen. Wij beschreven de Rus eerder als stoer / boers / onbeschoft / onvriendelijk, maar dit was opnieuw een ervaring die ons leert niet te vroeg te oordelen. Opnieuw betrok de lucht tegen de avond en wij zagen spectaculaire onweersluchten, compleet met felle bliksem, maar ook met fantastische regenbogen. We besloten opnieuw uit te zien naar een hotelletje. Dit gezegd hebbend reden we ruim 200 km zonder dorp of hotelletje tegen te komen. Inmiddels was de lucht weer opgeklaard, en waar we nu reden bleek het nauwelijks geregend te hebben. We sloegen een zandpad in en vonden een mooi plekkie vlak bij een potsierlijke Russische begraafplaats.. Een pracht plek in de vrije natuur waar ook de muggen genieten.
Met dit hele verhaal schreven wij nog niets over de natuur en het landschap van Siberië. Wij vergeleken dit met het Sauerland, met grote Alpenweien in Oostenrijk, met de Zweedse wouden en meren, met Noorwegen, De Eifel, Auvergne en de Ardèche. We rijden nu zo'n 1800 km door zuid Siberië. Siberië is in een woord "prachtig". Een heuvel / berglandscha,p met korte hellingen tot wel 20%. Heel veel berkenbossen, maar ook andere loofboombossen, maar ook dennenbossen, afgewisseld met akkerbouw, maïs, graan, koolzaad, aardappels en bieten. We zien geen vee in de wei. Zijn de zomers misschien te kort? Daarnaast grote uitgestrekte gebieden die niet in cultuur gebracht zijn. Alle kleuren groen, met een niet te beschrijven wijdsheid. De bermbegroeing is vaak een kleurenpracht en we zien het ene prachtige vergezicht na het andere. Daar boven een lucht blauwer dan blauw, met schitterende wolkenpartijen. Zo anders, zo veel mooier, zoveel rijker dan wij ons hadden voorgesteld. Als ik ooit gedeporteerd zou moeten worden, dan graag naar het platteland in dit deel van Siberië. Wel zou ik graag mijn AOW en mijn pensioentje meenemen, want de gemiddelde Rus / Russin op het platteland, en ook zijn / haar woonomgeving, zien er maar zeer sjofel uit. De Camping smoking bij de mannen en de bloemetjesjurken bij de vrouwen zijn hier favoriet, maar ook tatoo's en onverzorgd rood geverfd haar. Niet roken is een uitzondering en dronkenschap voor tien uur 'smorgens, ook bij jongeren, is zichtbaar aanwezig. Gelukkig is ons oordeel over de Russische schonen nog steeds zeer gevarieerd. Ook hier bepalen de uitzonderingen de regel. Wij kijken onze ogen uit en toch is er nog geen tong naar ons uitgestoken, maar worden we vriendelijk toegelachen.
Verder is opgevallen:
De Trans Siberische Spoorlijn. De trein volgt onze route voor een groot deel. Wij kruisen vele malen het TSE spoor.
Veel Trolleybussen in de steden (al het OV. Materieel lijkt van Russische makelij, maar dan uit de jaren 50-60) alles lijkt kapot, verroest en aan elkaar geplakt.
Het leven concentreert zich in de grote steden. Honderden kilometers niets, een grote stad met heel veel heel hoge, heel lelijke gebouwen met afschuwelijke bovengrondse leidingsystemen voor water en stadsverwarming en veel zichtbare armoede. Direct buiten de stad, weer honderden kilometers niets anders dan prachtige natuur. De vraag die wij ons stellen is: wat maakt een stad een stad. Wat rechtvaardigt die enorme verschillen in leefstijlen zo dicht bij elkaar.
Ook in Siberië is in de supermarkten en in de steden alles te koop van eenvoudige zaken tot zeer luxe salades. Alle grote namen prijken op de gigantische reclameborden langs de wegen (bij de steden). Van Ikea tot Mc. Donalds. Van Rolex tot Gucci. Alleen Heineken hebben we nog niet ontdekt. Dus moeten we het doen met een Stella Artois. Daar dienen we een klacht over in.