Dag 26, van Kazachstan naar Novosibirsk

Dag 26, van de grens van Kazachstan naar Novosibirsk

Vannacht is het heel hard gaan waaien en er kwam een onweersbui over. Het tentje ging flink te keer, maar we stonden achter de bosjes en die vingen de ergste wind op. Alles bleef intact. Om zes uur kwamen de tractoren al langs om het land te bewerken. We waren toen gespot en het was gedaan met onze privacy. Het land vlak bij de tent had de hoogste prioriteit. Gewoon onze dingen gedaan, ingepakt en gedag gezwaaid. Wij op weg naar Barnau. De eerste grote plaats op onze route. In een kleinere plaats onderweg onze boodschappen gedaan en Roebels getrokken. 100 Roebel is 2 Euro 50. Ook in deze super waren wij een bezienswaardigheid. Veel van de aanwezige dames streden met gevoelens van nieuwsgierigheid, angst en verlegenheid. Slechts een enkeling voelde zich vrij om je aan te kijken en of een opmerking te maken. Niemand die een woord over de grens sprak. Een van de dames wilde graag met Johan op de foto. De plaats waar wij waren was een wat grotere plaats op het platteland. Het straatbeeld is Aziatisch, rommelig, met veel reclames, maar de mensen zijn blank (Russisch). De mensen zijn over het algemeen zeer sjofel gekleed. Wat opvalt is dat er veel "senioren" onderweg zijn. Met een stok, met twee stokken of schuifelend langs de muren. De rollator of scootmobiel moet hier nog uitgevonden worden. Wij denken dat het relatief grote aantal senioren in het straatbeeld het gevolg is van de uittocht van de jeugd naar de stad. Onderweg hebben we Andre Hazes op staan als de IPhone zich meldt. Rita aan de lijn. Leuk hoor. Het is toch te gek dat we 10.000 km verderop in de auto gebeld kunnen worden en dat het klinkt alsof zij op schoot zit. Wij hadden drie dagen door de steppen gereden. Hier was geen gelegenheid om internet contact te maken. We waren nu vlak bij een grote stad, Barnau, daar zouden we een WiFi gelegenheid gaan zoeken. Gelukkig konden we Rita melden dat alles naar wens ging, en we waren blij te horen dat in Nederland ook alles naar wens verliep. Barnau bleek een heel grote stad. Grote voorsteden en een Mega centrum. Na enig zoeken vonden we wat we zochten: een lunchgelegenheid, met gratis WiFi. Zo konden we onze productie van de afgelopen dagen met jullie delen en hebben we ook de ontvangen reacties kunnen lezen. Bedankt allemaalvoor de goede wensen en het meeleven met onze avonturen. Na deze stop wilden we Barnau verlaten richting Novosibirsk.
Opnieuw ontdekten wij dat, ook in Siberië, binnen de steden geen richting aanduiding aanwezig is voor plaatsen buiten de stadsgrenzen. We werden weer van kastje naar de muur gestuurd, tot we een netjes ogende man de weg vroegen die, toen bleek dat zijn uitleg niet begrepen werd, aanbood om ons voor te rijden tot de uitgang richting Novosibirsk. Erg aardig natuurlijk, maar wat ons zorgen baarde was dat de beste man erg bibberde (nerveus leek) en erg naar sterke drank rook. We zijn hem op veilige afstand gevolgd en namen wuivend afscheid toen wij het bord Novosibirsk herkenden. Overigens zijn hier alle plaatsnamen in het Russisch aangeduid hetgeen nog een extra handicap is want hobosrksk doet toch niet direct denken aan Novosibirsk, toch? Al met al meer dan een uur gezocht, maar het is weer gelukt. In Barnau wordt erg veel nieuw gebouwd. Grote nieuwe flatcomplexen verschijnen buiten de stad. De wegen in de stad en de aan en afvoerwegen zijn nu al overvol. De stad stinkt naar de uitlaatgassen. Wat dit gaat betekenen als de economische groei hier echt doorzet laat zich raden.
De wegen in Rusland zijn vergeleken met Kazachstan een zonnetje. We halen vandaag wel een gemiddelde van 80. Op veel plaatsen wordt gewerkt aan de infrastructuur en dat doen ze veel professioneler en kwalitatief beter dan in Kazachstan. Onderweg worden we diverse keren met claxon geluiden begroet en of spontaan toegewoven door passerende automobilisten of hun passagiers en gaan de duimen omhoog.
Een auto met nl of eu kenteken is hier kennelijk een zeldzaamheid. We genieten van deze aandacht en zwaaien spontaan terug, breed zwaaiend, met de duimen in de lucht.
Ook vandaag weer tegen de avond een landweggetje ingeslagen en een rustig plekje uit het zicht gevonden. De tent staat er weer puik bij en de vogels zijn onze naaste buren. We kunnen kilometers ver kijken en zien geen enkel lichtje. De sterren lijken dichterbij. Alleen die Siberische muggen. Zij lijken van Date en van oorsmeer te houden.