Dag 21, de B-weg naar Korstanoy

Dag 21, De B weg naar Korstanoy,

Goed geslapen in ons eigen huisje. Gewekt door een stuk of zes hanen. Wat kunnen die beesten tekeer gaan zeg. Het was half zes. Een goed moment om even naar onze eigen doos te gaan. Ik deed de buitendeur open en ik was niet de enige die zich rot schrok. Een stuk of 10 ganzen en even zoveel kippen vlogen met veel kabaal alle kanten op. Ik stond stijf. Ontbeten in onze eigen eetkeuken!!!!, de zaak ingepakt en afscheid genomen. De familie had zich gekleed voor het afscheid en Makash ( de vader des huizes) was niet naar zijn werk gegaan om afscheid van ons te kunnen nemen. Bij ons vertrek regende het. Makash had ons gewaarschuwd voor 80 km zeer slechte weg richting Korstanoy. (250 km). Alternatieve routes waren er niet. Nou hij kreeg gelijk. De weg was in de loop der jaren helemaal aan gort gereden. Het was voor het weinige verkeer dat deze weg moest nemen slalommen om kuilen en bulten. Het was gewoon kolderiek, maar de Kazakken kijken er heel serieus bij. Er waren gedeelten waar helemaal geen asfalt meer te bekennen was en vaak was het naast de weg beter als op de weg. De stevige regen maakte het feest helemaal compleet. We hebben ook dit weer overleefd. We deden ruim drie uur over dwaze 80 km. Korstanoy bleek een grote en keurig ingerichte stad, met grote rommelige buitenwijken. Veel zelfbouw, zonder beeldkwaliteitsplan. Jammer.
We troffen een grote super en dat was nodig ook. Ook hier weer: Geen nee te koop. Gek dat je na drie uur rijden weer in zo'n andere wereld terechtgekomen bent. Wel bedelaars op het parkeerterrein, niet opdringerig. In de super komen we in gesprek met een redelijk Engels sprekende Kazak. Hij helpt ons bij het selecteren van een goede Kazachstaanse rode wijn. Hij smaakt uitstekend, maar kost omgerekend wel 8 €. Moet wel lekker zijn dus.
De beste man reist elke drie jaar naar Hanover om een bijna nieuwe Passaat te kopen. Hij kan niet begrijpen dat wij met zo'n oude Corsa deze tour maken, maar wordt wel heel enthousiast als Johan zegt: Ik ben 74 en voor ik sterf wil ik Irkoetsk bezocht hebben. Kennelijk vond hij 74 wel een goede leeftijd om je laatste kunstje uit te halen.
Van Korstanoy gaat de reis naar Astana. Zo'n 700 km.
Het landschap is tijdens deze rit wel veranderd. Meer heuvels, veel verschillende kleuren groen. Schitterend in de avondzon. Veel meer land in cultuur gebracht. De weg verraderlijk slecht. Wij rijden de M 36. Een Europese autoweg. Hij is twee baans. Er is relatief weinig verkeer. Er wordt hard gereden, en dat is onbegrijpelijk. Zonder waarschuwing zitten er ineens gaten in de weg van wel een meter rond en dertig centimeter diep. Wij rijden ons eigen tempo en schudden regelmatig ons hoofd. Ik wist niet dat Johan zo kon schelden. Er staan veel kruisjes met bloemen langs de weg. Zo'n 150 km na Korstanoy slaan we een boerenpad in. Tijd om een mooie kampeerplek in de vrije natuur te zoeken. En weer was het meteen raak. De mooiste plek tot nu toe. Een berkenbos in de graanvelden. Midden in het berkenbos een tra. 40 x 40 meter. We kunnen er met de auto komen. Na een halfuurtje staat de tent en is de macaroni schotel opgediend. Een geweldig mooie zonsondergang. Ja hoor, ook hier de Wielewaal, en kijk!! Een buizerd. Johan helemaal in zijn element. Het is nu (hier drie uur later als in Nederland) 23.00 uur. Het is windstil, de vogels zijn stil, de muggen zijn stil. Ik ben stil, mediteer en geniet.
Morgen bereiken we Astana.