Dag 16 - 3
Door: Johan
Blijf op de hoogte en volg 65+ onderweg naar irkoetsk
29 Juni 2013 | Kazachstan, Atıraw
Dag 16 - 3, ons huisje in Kazachstan.
"We hebben een woonboot bij ons aan de Amstel". Dat zongen we toen we even een bakkie koffie gingen zetten. Want meer desolaat dan hier bestaat niet, of het moet in de Sahara zijn!! Na 120 km gereden te hebben, door een grote leegte (we werden er stil van). Om de vijf minuten een tegenligger en voor de rest: Stilte, en dat voor twee jongens die op het dichtstbevolkte gebiedje op aarde leven. De stilte omarmen we. Het is hier het Walhalla van de stilte. Het enige geluid is het geluid van de wind. We zagen in de verte een schuurtje of huisje, voor elk wat wils. We nemen een pad naar het bouwval en bereikten het na zo'n 300 meter. We zagen de gebouwtjes niet meer als huis en ook niet als schuur. Zwaluwen hadden het in bezit genomen. Gelijk hadden ze, want het is hier een eldorado om ongestoord te broeden.
Wij de auto uit de wind gezet, achter het gebouwtje, zodat het gas niet wordt uitgeblazen. Toch wel een fijn huisje. We waardeerden het huisje zeer. 150 km links niks en rechts nog minder. Wij filosofeerden wie het gebouwd zou kunnen hebben. De Russische KGB misschien als controlepost? De mooiste villa in Nederland kan niet tippen aan de kwaliteiten van dit huisje, Vooral als het je uit de wind houdt. We waren snel een beetje verliefd op dit bouwval. Piet zei: " ik zou dit wel willen kopen, want een bakkie doen hier is een godsgeschenk, waar Starbucks niet aan kan tippen.
Ik liep om het gebouwtje heen van 5 x 3 meter en dacht aan een klein bunkertje, vanwege de dikke muren. Het zou wel een mooi bezit zijn hè Piet, zo dicht bij die grote hobbelweg.
We ruimden de boel op en begonnen te zingen: Wij hebben een huisje in Kazachstan.
"We hebben een woonboot bij ons aan de Amstel". Dat zongen we toen we even een bakkie koffie gingen zetten. Want meer desolaat dan hier bestaat niet, of het moet in de Sahara zijn!! Na 120 km gereden te hebben, door een grote leegte (we werden er stil van). Om de vijf minuten een tegenligger en voor de rest: Stilte, en dat voor twee jongens die op het dichtstbevolkte gebiedje op aarde leven. De stilte omarmen we. Het is hier het Walhalla van de stilte. Het enige geluid is het geluid van de wind. We zagen in de verte een schuurtje of huisje, voor elk wat wils. We nemen een pad naar het bouwval en bereikten het na zo'n 300 meter. We zagen de gebouwtjes niet meer als huis en ook niet als schuur. Zwaluwen hadden het in bezit genomen. Gelijk hadden ze, want het is hier een eldorado om ongestoord te broeden.
Wij de auto uit de wind gezet, achter het gebouwtje, zodat het gas niet wordt uitgeblazen. Toch wel een fijn huisje. We waardeerden het huisje zeer. 150 km links niks en rechts nog minder. Wij filosofeerden wie het gebouwd zou kunnen hebben. De Russische KGB misschien als controlepost? De mooiste villa in Nederland kan niet tippen aan de kwaliteiten van dit huisje, Vooral als het je uit de wind houdt. We waren snel een beetje verliefd op dit bouwval. Piet zei: " ik zou dit wel willen kopen, want een bakkie doen hier is een godsgeschenk, waar Starbucks niet aan kan tippen.
Ik liep om het gebouwtje heen van 5 x 3 meter en dacht aan een klein bunkertje, vanwege de dikke muren. Het zou wel een mooi bezit zijn hè Piet, zo dicht bij die grote hobbelweg.
We ruimden de boel op en begonnen te zingen: Wij hebben een huisje in Kazachstan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
