Mongoolse nachtrust

Dag 16 - 2, Mongoolse nachtrust,
Eindelijk in het aarde donker zien we in de verte een blauw licht. Dat is het hotel zegt Piet meteen. Nog zo'n kilometer gaten en bulten ontwijken, en ja hoor; het is een hotel. Bij het binnenkomen had ik meteen gemengde gevoelens. Er brandde een kleiner dan klein lampje. Je kon nauwelijks iets zien. Er was iets wat een balie zou kunnen zijn, maar daar was niemand te bekennen. Tegen een wand stonden 2 banken daarop hingen drie Mongolen van een jaar of 18. Rondom in de kussens. Mijn eerste. Reactie was, toen zij meteen probeerden amicaal te doen: kijk uit Johan, Het zijn schandknapen!!!. Er kwam een Mongoolse vrouw op ons af. Ja hoor, ze had nog een kamer. Prima, dan hebben we eerst trek in een biertje. De dienster troonde ons mee en we kwamen in een aangrenzend kamertje. De kamer zat vol met jonge meiden. Ook stond er een koelkast vol met bier. Opnieuw kreeg ik een onaangenaam gevoel. Zo van wat is hier aan de hand? Wel werden we vriendelijk toegelachen door die meiden een soort giechelen. Ze hadden een lol, misschien werden we wel uitgelachen. Ja twee knappe jonge opa's uit het buitenland? Dat komt hier ook niet elke dag voor. We Kregen geen bier, maar we moesten eerst inchecken. Een flinke stevige Mongoolse dame vroeg om onze paspoorten. Ineens dacht ik, dit is een hoerenmadam. Ik weet niet waarom, maar dat dacht ik. Daar verscheen een aantrekkelijke jonge dame die ons naar de kamer bracht. Het zag er best redelijk uit. 2 bedden en een koelkast. Een bed keurig opgemaakt. Het andere bed was beslapen en nog niet opgemaakt. Ik concludeerde gelijk, men heeft plezier gehad in dit bed. Ik ging de tassen uit de auto halen en gaf meteen door dat het bed niet schoon was. Geen excuses, maar er ging een meisje met ons mee die het bed opnieuw opmaakte. Na het eten van een broodje met gerookte ham, dat heerlijk smaakte, gingen we echt poolshoogte nemen. Wij natuurlijk naar die kamer met al die meiden. Knalharde muziek en de dames waren met elkaar in een kring aan het dansen. We gingen zitten aan een achteraf tafeltje. Toch maar een biertje besteld, want we hadden erge dorst en waren erg nieuwsgierig. We zaten nog niet of de hoerenmadam wuifde dat we weg moesten wezen. Misschien was het wel een hint om contact te maken met die jongens (inmiddels aangegroeid tot wel 7 mam) die allemaal op de bank met die kussens hingen. Na een paar foto's genomen te hebben van - en met de Boys, gingen we terug naar de kamer. Ik ben er zeker van dat we iets verkeerd hebben gedaan, want de volgende morgen werden we door iedereen die bij het hotel betrokken was boos aan - en nagekeken.
Veel tijd om hierover na te denken hadden we niet, want er volgde een spookrit van ruim 300 km over een weg die geen weg genoemd mag worden.