Dag 15, Op naar Astrakhan

Dag 15, op naar Astrachan 1

Hotel Victoria bleek een prima hotelletje. Na wat onderhandelen kregen we een grote luxere kamer voor de prijs van een standaardkamer. Dat is OK , maar dan wel inclusief ontbijt. We werden te woord gestaan door vier echte Russinnen van middelbare leeftijd met een stevige lichaamsbouw. De een ging over het geld, de ander over de kamer, de derde over het eten. Grappig om te zien hoe zij onderling onderhandelden om aan onze, in onze onnozelheid, gestelde, vraag of het ook goedkoper kon te kunnen voldoen. Chaos in het overleg, maar het resultaat was prima. Er werd ook nog een a la carte maaltijd voor ons bereid. Wij kozen voor gebakken aardappels met vlees. Een flesje Wodka er bij. De bekende pannenkoek met kaas en twee taartpunten die waren overgebleven van een party. Een lekkere kop zwarte koffie en lekker naar bed. Piet was zo gaar dat hij met kleren aan op het bed in slaap viel.
Het bij de onderhandelingen afgedwongen ontbijt voldeed aan (onze) hoogste standaard. Echt goed. Het gratis WiFi nog even benut en uitgewuifd door de bewaker van het parkeerterrein gingen we op weg naar Astrachan. ( de grens met Kazachstan). Nieuwe avonturen tegemoet.
Vandaag prima wegen. Redelijk gedisciplineerd verkeer en ontzettend veel duidelijk aanwezige politie. Langzaam verandert het landschap van bergland naar mooi glooiend landschap waarop van alles verbouwd wordt. Mooie goudkleurige graanvelden ( met laag groeiend graan) worden afgewisseld door zonnebloemen, maïs, bieten, gras " met koeien" grote uitgestrektheid. Wat een ruimte. Prachtig. De juiste weg vinden was moeilijker. Alle plaatsnamen staan in het Russisch aangegeven en onze kaart geeft alles in het Latijnse schrift aan. We koersen op gevoel en op de zeilervaring van Piet die de zon in de gaten houdt. Regelmatig vragen we of we de goede kant uitgaan. Meestal blijkt dit het geval. Op een bepaald moment sloeg de twijfel toe. We hadden al een uur geen bord gezien en kwamen bij een afslag naar een plaats die we zagen liggen. Laten we daar maar even gaan vragen. Wat toen gebeurde was een verhaal waard. Dit wordt door Johan verwoord in zijn tekst " Cowboy verhalen, Zes vanaf de heup"