Rustdag in Tbilisi

Dag 13, Rustdag in Tbilisi,

Na een wat onrustige nacht op tijd wakker geworden om de zon te zien opkomen achter de heuvels achter het meer. Prachtige wolken met gouden randen. Het verslag van dag 12 afgemaakt, omdat ik gestoord werd door wat onverwachte aandacht van een homo heb ik dit niet afgemaakt en ben naar bed gegaan. Vanmorgen weer een wasje gedraaid. Lekker ontbeten voor de tent en ons plan voor de dag getrokken.
Tbilisi, de hoofdstad van Georgië:
Met de auto naar de stad gereden. Een echte metropool, met een mooi centrum. Een aantal opvallend mooie en goed onderhouden gebouwen. Zowel historisch als modern. Architectonisch opvallend mooi was het nieuwe paleis van justitie, maar ook een soort vliegende schotel boven op een heuvel aan de rand van de stad. Tbilisi is gebouwd met het centrum in een dal. Rond om het centrum diverse bebouwde hellingen, maar ook verrassende stadswijken in achter de heuvels van het centrum gelegen dalen. Het verkeer doet erg Aziatisch aan. Het recht van de sterkste geldt ook hier. Je denkt op een hoofdweg te rijden, maar een echte Georgier heeft altijd voorrang. Ook veel dure zwartglanzende SUV auto's en Mercedessen met van die donkere ramen. De eerste indrukken die wij opdeden van de mensen in de stad: Een enorm verschil met de warme en vriendelijke mensen op het platteland. Aangesproken worden met een Engelstalige vraag leidde hier regelmatig tot een botweg No. We hebben ook weinig mensen zien lachen. In zichzelf gekeerd, lopend onderweg of wachtend bij een van de vele bushaltes. Qua kleding / verzorging ook een heel wisselend beeld. Van erg Chique met klasse, tot zeer sjofel. De laatste categorie was sterk in de meerderheid. Opvallend was ook dat veel vrouwen zich opvallend opmaken. Johan en ik houden meer van naturel stelden wij vast. Tbilisi is ook een studenten stad met grote universiteitsgebouwen. Veel jeugd dus. We hebben geen opvallende verschillen kunnen zien in kleding en gedrag tussen de studenten hier en die in Amsterdam. Alleen fietsen zie je hier heel weinig. Op veel druk bezochte plaatsen zitten of liggen mensen en kinderen van alle leeftijden die zwijgend hun hand op houden? Het OV in de stad lijkt prima geregeld. Het barst van de kleine busjes die mensen oppikken en uitladen bij haltes, maar zij stoppen overal waar een hand opgestoken wordt. Het lijkt veel op onze ervaringen in Brazilië. En opnieuw stellen wij vast dat het OV in Nederland voor de gebruikers beter en (voor de staat)goedkoper kan worden ingericht. Opvallend is het aantal vaak zeer grote nieuwbouwprojecten in aanbouw waaraan niet meer gewerkt lijkt te worden. Zijn de bestuurders, en mogelijk dezelfde personen als projectontwikkelaar, misschien te optimistisch geweest?
Wij parkeren de auto op een plaats bij een groot plein met groot standbeeld, een zeer hoog Holliday-Inn hotel en een aantal universiteits gebouwen. Goed terug te vinden. Een 65+er met een geel hesje aan loodst ons naar een lege plek langs de kant van de weg. Kijkt hoopvol of wij hem daarvoor willen belonen. " Is twee Lari genoeg (ca 1 Euro)?. Hij lijkt helemaal tevreden, maar voor nog een Lari extra weten we zeker dat hij de hele dag op onze auto zal passen. Wij dachten in het centrum te zijn. Kochten een lekker biertje op een leuk schaduwterras en besloten op zoek te gaan naar een nieuwe batterij voor het fototoestel van Johan die het niet meer deed. Al zwalkend en informerend bleek dat wij in het centrum moesten zijn voor deze aankoop. OK, hoe komen wij daar? Met de taxi is de beste manier. Johan die waakt over het budget, wilde wel gaan lopen, maar bedacht zich gelukkig. Er rijden veel taxi's, dus snel ingestapt voor Johan zich bedacht. Zeker een kwartier door de stad gereden op plaatsen waar we nog niet geweest waren. Steeds meer historische gebouwen, steeds mooiere pleinen. De taxi stopt op een schitterend plein en maakt duidelijk dat dit het centrum was. Kosten 5 Lari (2,50 Euri's). Johan helemaal gelukkig. Wij opzoek naar een batterij. Lopen allerlei deuren in, ook al wisten wij wel dat zij geen batterijen verkochten, en kwamen zo in gesprek met een schoenmaker en zijn dochter, een man achter een bureau met een PC, met drie vrouwen in een klein hokje, een Tv zaak, een zaak met bladen en rookwaren. Zo deden wij weer wat mensen kennis op en die mensen weten weer iets meer over Amsterdam. We werden van het kastje naar de muur gestuurd. Een batterij voor een Sony fototoestel is hier erg veel gevraagd.
Na zeker 4 echte fotozaken gevonden te hebben en nog steeds geen batterij, vroeg Piet aan een intelligent ogende schoonheid achter een computer of zij ons het adres kon opschrijven van de fotozaak waar zij ons naar verwees. Dat deed zij graag. "Is dit te lopen?" Oh no, you have to take a Taxi. Na onze eerste ervaring leek ons dat geen probleem. Stapten in en hadden een heel gezellige chauffeur die helemaal uit zijn dak ging toen wij hem vertelden dat wij uit hetzelfde land komen ald Sandra, de echtgenote van zijn president. Door hem weten wij nu veel meer over de corruptie van de politici en politie, maar het is nu toch veel beter dan in de Russische tijd. Als hij zou moeten kiezen tussen aansluiten bij Europa of bij Rusland zou hij liever zelfstandig blijven, maar hij zou zeker niet voor Rusland kiezen. De rit duurde een half uur en we hadden zeker niet het gevoel dat we rond gereden werden. We werden afgezet op een plein met heel veel mensen en heel veel handelaren. (10 Lari). Het deed mij denken aan de bazaar van Istanbul. Van alles wel 100 kramen. Vragend naar de plek waar camera's te koop waren werden wij ook hier alle richtingen uitgestuurd. Zo hebben we veel gelopen, maar ook veel gezien en beleefd. Meer nog in een echte volkswijk grenzend aan alle hectic. Hier maakten wij kennis met het echte Tbilisi. Lieve mensen die dansend rondgingen al je ze een zojuist van hen genomen foto toonde. Slecht onderhouden openbare ruimte. Armoedige huizen(naar onze normen), iedereen leeft op straat bij zijn/haar voordeur en bedrijft wat handel, of mijn zit gewoon in een plekje in de schaduw.
Eindelijk vonden we de gezochte batterij. Niet in een echte fotozaak, maar bij een straathandelaar. Er viel niet veel te handelen, want de man zag aan ons de opluchting. Met de taxi terug naar Holliday-Inn. 5 Lira. Weer een prachtige dag beleefd en een goed beeld van Triblisi opgedaan.