Comedy Capers
Door: Johan
Blijf op de hoogte en volg 65+ onderweg naar irkoetsk
16 Juni 2013 | Turkije, Istanbul
Dag 7, vanuit Kylios aan de Zwarte zee
Comedy Capers
Vanmorgen leek het wel comedycapers. Vragen we aan iemand de weg naar de winkel, loopt hij gelijk met ons mee. Zijn vrouw achter ons aan, want die moest hem zeker in de gaten houden. Bij een soort kruidenier vroegen we naar een slager. Zegt de kruidenier tegen een jonge knaap van ca. 18 jaar: wijs deze mannen effe de weg, dus nu drie man met ons mee. Ja je gelooft het niet, het is echt waar. Bij de slager aangekomen vroeg Piet heeft u ook varkensvlees, toen dat niet begrepen werd begon hij te knorren. Al het personeel keek verschrikt op en begon gelijk nee te schudden. Eigenlijk wilden wij geen varkensvlees, maar een mens is nieuwsgierig. Toch? Bij de slager vroegen we naar de bank. Nu nog maar drie mensen die ons de weg wezen naar de bankautomaat. Bij de bankautomaat aangekomen vroegen we naar de bushalte richting Istanbul. Drie armen wezen allemaal naar dezelfde plaats waar we een mooi bushokje zagen. Ondertussen hadden we alleen nog maar geïnformeerd en niets gekocht, want we wilden eerst naar Istanbul. Bij de bushalte aangekomen en een drietal bedankjes uitgedeeld te hebben mijmerde Johan: ik neem al mijn vooroordelen over Turken terug, want het blijken geweldig lieve mensen. Behulpzaam, blijmoedig en dat op een manier waar wij in Nederland niet aan kunnen tippen. Die Johan toch. Zitten we op de bus te wachten komt er een dame van een jaar of zestig bij ons zitten. Lekker in het zonnetje. zij sprak Duits en we raakten in gesprek. Haar man werkte 37 jaar bij VW in Wolfsburg en was acht jaar geleden, zes maanden na zijn pensionering, overleden. Binnen een kwartier kenden wij haar hele levensloop. Wij vroegen haar naar haar mening over het protest op het Taksimplein. Fluisterend vertelde zij ons dat Erdohan probeert om Turkije te islamitiseren. Zij moest er niets van hebben en wilde er verder niet over praten want er waren andere mensen in de buurt. Wel vertelde zij nog dat Erdohan in deze plaats geboren was en keek daar niet blij bij.
De bus reed voor en we vertrokken naar Istanbul. Station Taksimplein natuurlijk.
Comedy Capers
Vanmorgen leek het wel comedycapers. Vragen we aan iemand de weg naar de winkel, loopt hij gelijk met ons mee. Zijn vrouw achter ons aan, want die moest hem zeker in de gaten houden. Bij een soort kruidenier vroegen we naar een slager. Zegt de kruidenier tegen een jonge knaap van ca. 18 jaar: wijs deze mannen effe de weg, dus nu drie man met ons mee. Ja je gelooft het niet, het is echt waar. Bij de slager aangekomen vroeg Piet heeft u ook varkensvlees, toen dat niet begrepen werd begon hij te knorren. Al het personeel keek verschrikt op en begon gelijk nee te schudden. Eigenlijk wilden wij geen varkensvlees, maar een mens is nieuwsgierig. Toch? Bij de slager vroegen we naar de bank. Nu nog maar drie mensen die ons de weg wezen naar de bankautomaat. Bij de bankautomaat aangekomen vroegen we naar de bushalte richting Istanbul. Drie armen wezen allemaal naar dezelfde plaats waar we een mooi bushokje zagen. Ondertussen hadden we alleen nog maar geïnformeerd en niets gekocht, want we wilden eerst naar Istanbul. Bij de bushalte aangekomen en een drietal bedankjes uitgedeeld te hebben mijmerde Johan: ik neem al mijn vooroordelen over Turken terug, want het blijken geweldig lieve mensen. Behulpzaam, blijmoedig en dat op een manier waar wij in Nederland niet aan kunnen tippen. Die Johan toch. Zitten we op de bus te wachten komt er een dame van een jaar of zestig bij ons zitten. Lekker in het zonnetje. zij sprak Duits en we raakten in gesprek. Haar man werkte 37 jaar bij VW in Wolfsburg en was acht jaar geleden, zes maanden na zijn pensionering, overleden. Binnen een kwartier kenden wij haar hele levensloop. Wij vroegen haar naar haar mening over het protest op het Taksimplein. Fluisterend vertelde zij ons dat Erdohan probeert om Turkije te islamitiseren. Zij moest er niets van hebben en wilde er verder niet over praten want er waren andere mensen in de buurt. Wel vertelde zij nog dat Erdohan in deze plaats geboren was en keek daar niet blij bij.
De bus reed voor en we vertrokken naar Istanbul. Station Taksimplein natuurlijk.
-
16 Juni 2013 - 12:28
Henny:
Ai....pijnlijk onderzoekend! Kijk maar uit, want niet iedereen vat dergelijke vragen als goedbedoeld op.
Wonderlijk hoor, dat mensen zo open kunnen zijn.
Ga gauw verder met het volgende verslag. -
16 Juni 2013 - 17:11
Wil Van Huisstede:
Ik lees elke dag jullie boeiende reisverslag, bijzonder interessant. Vooral over de lokale bevolking. Heel herkenbaar.
Piet zocht je niet gelijk op de achterbank, onder je regenjas, toen je de map kwijt was (geintje)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
