Het tasje van Piet

Dag 6, De rit van Sofia naar Istanbul

Het tasje van Piet

Vandaag ca. 600 km. gereden. De Corsa doet het prima. De (snel)wegen zijn over het algemeen verrassend goed. Bulgarije is een mooi land. Het doet ons veel aan Frankrijk denken. Veel variatie in het landschap, bos, veel landbouw en bergen. We hebben een flink stuk door een soort beboste smalle kloof met steile wanden gereden met af en toe een snel stromende rivier naast ons. Eg mooi. Ook zagen we uitgestrekte wijnvelden. Vaak was het landschap heuvelachtig, mooi glooiend, met zowel links als rechts op grote afstand de contouren van bergruggen . Wij zagen veel ooievaars op hun nesten met al grote jongen, en vossen, maar vooral veel wilde honden, een soort hyena's. Bij de grens met Turkije was het een heel gedoe.
Bulgarije uit ging prima, maar Turkije in koste veel tijd. Het deed mij veel denken aan de toestanden bij de grenzen van Laos, Vietnam en Cambodja. veel vragen, veel stempels wel 5 loketten en tot overmaat van ramp vroeg het vierde loket om de autopapieren. Laten die nu in het mapje zitten ( een van de vijf van Piet) dat we al sinds Zagreb niet meer konden vinden. De hele bagage en de auto wel vijf keer doorgezocht, maar geen mapje gevonden. Beiden wisten we zeker dat het niet weg kon zijn. Piet zei al dagen dat het in de tent moest zijn blijven liggen die, conform de taakverdeling, door Johan was ingepakt. Deze gedachte werd door Johan weggewoven. Hij maakt geen fouten. Tja, zonder de autopapieren geen Turkije, dus auto aan de kant, tent uit de dakkoffer. Uitgerold op straat onder toeziend oog van...... En ja hoor, uit de uitgerolde tent kwamen twee verrassingen. Een kussen en!!!! het tasje van Piet met de autopapieren. Beiden waren we blij en opgelucht, want wat hadden we gemoeten als het tasje niet gevonden zou zijn? Bieden hadden we gelet op eerdere uitspraken over dit zoekgeraakte tasje een rondje verdient.
Het weer blijft zeer wisselend. Veel bewolking, vaak mooie luchten, af en toe zon en af en toe een fikse bui. Richting Turkije werd de lucht steeds grijzer en in Turkije regende het flink, tot een kilometer of 60 van Istanbul. We hadden ons verheugd op het opzetten van de grote tent ( voor 3 nachten) op een camping aan de Zwarte zee een kilometer of 40 van Istanbul. Volgens internet rijdt er een trein van het dorp bij de Camping naar het centrum van Istanbul. Dat blijkt ook te kloppen. Na zo'n 40 km. erg slechte wegen met gaten als rioolputten, een zoektocht van twee uur en de hulp van een Amerikaanse vrouw die in dit gebied woonde, vonden we de in Nederland geselecteerde Camping. Een prima plekkie. De auto naast de tent. Schoon toilet, aardige baas, ik schat hem 80, waarmee te onderhandelen viel. Geen 20 euro, maar 15 euro per nacht, voor het hele spul. Ruim binnen het budget dus en Het beloofde rondje was weer verdiend.
Het opzetten van de grote tent ging prima. Hij staat er mooi bij, Ook al moesten de laatste handelingen in het donker worden uitgevoerd. Het weer was prima Windstil een een temperatuur rond de 20 gr. C. Auto uitgepakt alle spullen in de tent. Grappig, de hele voorraad proviand, e.a. zaken in een kring langs de wand van de tent en in het midden het tafeltje en de stoeltjes. Tijd voor de warme maaltijd en een lekker biertje. Vandaag: zelfgemaakte Chilicocarne van bruine bonen, aardappelpuree, gebakken spek (uit Hoofddorp) een lekker augurkje er bij. Het smaakte prima. Het gasstelletje is OK en de gas installatie, gasflessen in de auto, met een lange slang naar het gastoestelletje dat op een omgekeerde krat buiten wordt opgesteld ( idee van Johan) blijkt prima te voldoen. Wat zijn wij een geluksvogels. Tot het begon te spatten. Regen en onweer. Niks aan de hand, wij hebben een grote tent dus.... Ja hoor toen het flink ging doorregenen begon het in de tent te spatten. We dachten even dat het door de naden kwam, maar nee, het tentdoek bleek overall poreus te zijn. Bedankt broertje. Johan zegt laat hem voorbond maar eens op zijn doedelzak blazen, dan kunnen we het hem vergeven. Alle proviand nat. Nog erger, het toeiletpapier onbruikbaar. Binnen in de slaapcabine druppelde het niet. We hadden een vermoeiende dag gehad. Naar bed gaan en maar hopen dat de ravage de volgende ochtend zou meevallen leek ons de beste optie. Aldus besloten. Zo eindigde dag zes.
Onderweg tekende Johan de volgende overdenking op:
Vanmorgen om zes uur opgestaan. De douche was ijskoud. Ik moest gelijk aan mijn vrouw denken. Die zegt dan, zo'n koude douche is heerlijk. Als ik dan naar haar halfblauwe lichaam keek begon ik al,te bibberen, maar uit solidariteit ging ik er ook onder staan. De douche was afgesloten van warm water, het kon niet meer voor die prijs. Wel leuk! Net zoals het ochtend ontbijt. Drie koekjes van vijf centimeter rond. Ik zeg tegen Piet: we moeten snel weg want, eerst: het ochtend ontbijt was geen ochtend ontbijt. Ten tweede: warm water was geen warm water en als we nog een nacht zouden blijven is het een kamer zonder bed. zou er wel eens een bed. Of in het minste geval zouden de dekbedden weggehaald zijn. Las dieven in de nacht zijn we ' s ochtends om 7 uur vertrokken, zonder ontbijt. Dat hebben we 30 km buiten Sofia genuttigd. Tafeltje naast de auto, Koppie koffie gezet, gekochte broodjes van gisteren met lekkere Goudse kaas en een salami worst van de Lidl. Wat ishet leven toch mooi.